دردی آشنا به درازای تاریخ به فراموشی سپرده شده...م

مجله ی ایرانشهر 2 اوت 1923 چاپ برلن مقاله ی “عقیده ی عثمانیها درباره ی ایرانیان” :
<< … ملت فارس را بداخلاقی بنام دین زبون ساخته است . آخوندها قهارترین و قوی ترین سلاح فارس ها هستند. دخانیات و تریاک و سایر زهرهای خواب آور مردم این مملکت را به حال یک گله استخوان و اسکلت متحرک در آورده است .
دخترها در سه سالگی توی چادر چاقدور می روند و در هشت سالگی با مردهای چهل ساله زناشویی می کنند و پیش از زن شدن از چند شوهر طلاق می گیرند و بالاخره در بیست ، بیست پنج سالگی تریاک می خورند و هلاک می شوند . … در تهران دویست هزار نفوس است و بنا باحصاثیات دکترهای خارجی و اطبای مریضخانه های بلدیه در طهران تنها تا سی هزار نفر مبتلای سفلیس هستند و نصف سکنه ی شهر گرفتار امراض مسریه و امراض ناشی از فحشا می باشند ، فارس ها بسیار دروغ گو و دزد هستند . پدر از فرزند و فرزند از پدر و زن از شوهر می دزدد و حتی آن آمریکایی که برای اصلاح مالیه به ایران آورده بودند پس از دعوت به آمریکا به یک روزنامه نویس چنین گفته بود : (( مملکتی که ده میلیون دزد دارد چگونه می تواند اصلاح شود . )) …>>
منبع : خلقیات ما ایرانیان نوشته ی محمد علی جمال زاده چاپ اول فروردین 1345